El çantamı hazırladım...Erkam Eymen ayakkabılarını giyerken yan komşunun ziline bastım.. ''Ben Bursa'ya gidiyorum, iki güne kadar dönerim'' dedim..Geçen defa da bir haftaya kadar dönerim demiştim.. ama dönüşüm 3 haftayı bulmuştu da bunun esprisini bile yapıverdim.. Bu defa geçen defa ki gibi olmaz dedim ya..
Geçen defa ki gibi keyif içinde geçen bir mola olmadı benimkisi..Güle oynaya gittim ama... ailece yemek yedik mutluyduk vel hasıl..gülüşüp konuşurken birşeyler oldu...Ama hiç hatırlanmak istenecek cinsten değildi..
Erkam Eymen ''annanem çok hasta oldu.. konuşamıyor,yürüyemiyorda,kıyafetlerini de biz giydirdik ikimiz annanemi kaldıramadık... iyileşecek sen üzülme cümlelerini tekrarlayıp durdu bütün gece
Doktorlarının bu ınr oranıyla imkansız dediği şey oldu yine
etkisi oldukça büyük olan minik bir pıhtı yerleşmiş yine beynine.. yine diyorum çünkü 11 ay önce yaşamıştık ilkini..Sevgi dolu bakan gözler görmez oluyor.. bakıyor ama buz gibi... hiç tanımıyormuş gibi konuşuyor tanımıyor hatta..En basit ihtiyaçlarını bile karşılamaz hale geliyor,sinirleniyor,tanıdığı zamanlarda da yanağını okşamaya kalktığında istemsiz soğuk bir tokatla karşılaşıyorsun yanağının kızardığı için dökülmüyor gözünden yaşlar yanağın değil bütün bedenin acıyor..en çokta ruhun..
İnsanı insan yapan cismaniyetin değil duygularının olduğunu en acı şekilde idrak ediyorsun...biz ailece hastanelere yabancı insanlar değiliz.. aylarca süren hastane maceralarımız var.. ama en çok acı veren minicik bir pıhtının bütün bedene ruha,duygulara etkisi..Acizliğimiz diz boyu..En içten dualar en çaresiz zamanlarda yapılıyor...Doktor odaya giriyor elimizden geleni yaptık..Siz dua edin diyor ya..Çaresizliğin zirvesi işte o an..Duaların dilden değil gönülden döküldüğü ...
Hep yanında yamacında olmak istiyorsun...Oluyorsun da bu sana yetmiyor..Bu yüzden en çok annesiyle aynı şehirde yaşayanlara imreniyorum..Tek avuntum mesafenin kısa olması..Buna da şükür diyorum..
Rabbim sevdiklerimizin hastalığıyla yokluğuyla imtihan etmesin inş.
Pek haz etmiyorum bu nevi yazılar yazmaktan ama hiç bir şey olmamış gibi de yapamıyorum..
Annemin geçen sol tarafına vuran kısmı felç bu defa sağ tarafta orta çıktı..Hastaneden çıktı. çok şükür ..Kontrollerine gitti herşey yoluna girer inş. her defasında bir hatıra bırakmadan da durmuyor ilkinde sindirim sistemi şimdi de gözlerinde...Hiç gelmemiş gibi olsun o pıhtılar..uğramasın bir daha inş.Sağlıkla sıhhatle çocuklarının mürüvvetini görsün inş. ellili yaşların keyfini sürebilsin..
...Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda tereddütüm vardı ama yazdım... yorumlara kapatmayı unutmuşum..
Yorum yazan arkadaşlara çok teşekkür ederim..Dualarınıza yürekten amin diyorum.. Yorumlarınızı yayınlamayıp kendime saklamam bencillikten değil ,ama durumu izah edecek cümle bulamıyorum..Anlayışınız için teşekkürler
Geçen defa ki gibi keyif içinde geçen bir mola olmadı benimkisi..Güle oynaya gittim ama... ailece yemek yedik mutluyduk vel hasıl..gülüşüp konuşurken birşeyler oldu...Ama hiç hatırlanmak istenecek cinsten değildi..
Erkam Eymen ''annanem çok hasta oldu.. konuşamıyor,yürüyemiyorda,kıyafetlerini de biz giydirdik ikimiz annanemi kaldıramadık... iyileşecek sen üzülme cümlelerini tekrarlayıp durdu bütün gece
Doktorlarının bu ınr oranıyla imkansız dediği şey oldu yine
etkisi oldukça büyük olan minik bir pıhtı yerleşmiş yine beynine.. yine diyorum çünkü 11 ay önce yaşamıştık ilkini..Sevgi dolu bakan gözler görmez oluyor.. bakıyor ama buz gibi... hiç tanımıyormuş gibi konuşuyor tanımıyor hatta..En basit ihtiyaçlarını bile karşılamaz hale geliyor,sinirleniyor,tanıdığı zamanlarda da yanağını okşamaya kalktığında istemsiz soğuk bir tokatla karşılaşıyorsun yanağının kızardığı için dökülmüyor gözünden yaşlar yanağın değil bütün bedenin acıyor..en çokta ruhun..
İnsanı insan yapan cismaniyetin değil duygularının olduğunu en acı şekilde idrak ediyorsun...biz ailece hastanelere yabancı insanlar değiliz.. aylarca süren hastane maceralarımız var.. ama en çok acı veren minicik bir pıhtının bütün bedene ruha,duygulara etkisi..Acizliğimiz diz boyu..En içten dualar en çaresiz zamanlarda yapılıyor...Doktor odaya giriyor elimizden geleni yaptık..Siz dua edin diyor ya..Çaresizliğin zirvesi işte o an..Duaların dilden değil gönülden döküldüğü ...
Hep yanında yamacında olmak istiyorsun...Oluyorsun da bu sana yetmiyor..Bu yüzden en çok annesiyle aynı şehirde yaşayanlara imreniyorum..Tek avuntum mesafenin kısa olması..Buna da şükür diyorum..
Rabbim sevdiklerimizin hastalığıyla yokluğuyla imtihan etmesin inş.
Pek haz etmiyorum bu nevi yazılar yazmaktan ama hiç bir şey olmamış gibi de yapamıyorum..
Annemin geçen sol tarafına vuran kısmı felç bu defa sağ tarafta orta çıktı..Hastaneden çıktı. çok şükür ..Kontrollerine gitti herşey yoluna girer inş. her defasında bir hatıra bırakmadan da durmuyor ilkinde sindirim sistemi şimdi de gözlerinde...Hiç gelmemiş gibi olsun o pıhtılar..uğramasın bir daha inş.Sağlıkla sıhhatle çocuklarının mürüvvetini görsün inş. ellili yaşların keyfini sürebilsin..
...Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda tereddütüm vardı ama yazdım... yorumlara kapatmayı unutmuşum..
Yorum yazan arkadaşlara çok teşekkür ederim..Dualarınıza yürekten amin diyorum.. Yorumlarınızı yayınlamayıp kendime saklamam bencillikten değil ,ama durumu izah edecek cümle bulamıyorum..Anlayışınız için teşekkürler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder