Şubat ayı ,o kadar uzun geldi ki bana.. sanki yıl gibi..
Hatta sabah 1 mart oldu diye düşünüp( hatta karar verip telefonun tarihini filan değiştirdim)Erkam Eymen'i okuluna bırakıp eğitime gittim..Her yer kapı duvar arkadaşımı aradığımda ayın 28 i olduğuna ikna oldum..
Bu günlerde,sabahları bedenin gün ağarmadan uyanıyor ama ruhum hep uyku halinde sanki..Geceleri Erkam Eymen'e kitap okuyup arkasında tilki hikayeleri anlatıyorum..
Tilki okula gitmiş,tilki çamura batmış derken tilki hikayesinde Erkam Eymen'in eklemeleriyle dede ve anneanne oluyor tilkinin ''anneannesi varmış,benim anneannem hem var hem yok demi anne'' diye sorunca ben dağılıyorum tabi..
Yaşı itibariyle hem fakında hem farkında değil..
Anneannem nerde sorusuna cennette diyoruz..Anneannemi özledim telefon açalımda gelsin deyince bir şey diyemiyoruz..Konuyu değiştiriyoruz O da olmayacağını anladığından mıdır bilmem fazla ısrar etmiyor..
Meral turkcell reklamı çıkınca ''annesi olan var olmayan var'' diyor her defasında..''Sinir oluyorum bu reklama da'' diye devam ediyor..
Bende; realist bir yaklaşımla .hayatın gerçeği bu acıyla yaşamayı bileceğiz..Baba temalı reklamlar,sevgili, eş,aile,kardeş temalı reklamlar var varda var yani
Her defasında olan var olmayan var deyip düşünseler ne reklam ,ne film, nede diziler olurdu tv lerde diyorum
''Sende haklısın'' diyor ve susuyor..
Yanına gidip küçük kız çocuğu gibi sımsıkı kucaklıyorum annemin yerini tutamam ama ablan var diyorum...
...
Gündüzleri evde olmayınca, hayatın koşturmasına dalınca daha kolay geçiyor saatler ..ama evde vakit geçmek bilmiyor
5.5 yıldır günde 3 kez konuşmanın etkisi midir bilmem annemin sesi hep kulaklarımda çınlıyor..
Ara ara annemi ararken buluyorum kendimi...
Telefon çalıyor, çalıyor ...Babam; duyulur duyulmaz bir sesle ''efendim'' diyor...
Eskiden olsa şen bir sesle ''buyurun Hasibe Hanım'ın telefonu'' derdi.
Biliyorum, hiç bir şey eskisi gibi olamayacak..Yerken içerken, konuşurken, gülerken düğünlerde, bayramlarda hep bir yanımız eksik kalacak..
Bir daha anne yemekleri anne sofrası diye cümleler kuramayacağız
Bu acıyla yaşamayı da öğreneceğiz
Annem yaşamında öğrettiklerinin yanında ,bu dünyadaki yokluğuyla ada çok şey öğretiyor
Acısıyla birlikte başka bir boyutta kattı dünyamıza... Çok yakınlarını kaybedenler ne demek istediğimi anlayabilir bunu kelimelere dökmek mümkün görünmüyor..
Son 12 yıl içinde büyük kayıplar oldu hayatımızda.. babaannem dedem,anneannem ve dayımı kaybettim
ama o acıyla bu acıyı mukayese etmek mümkün değil...
Önceki yazımı yorumlara kapatmıştım her yorum okuduğumda dayanamayacağımı bildiğim için..
Mail gönderen, benimle iletişime geçen,bana yanımda olduğunu hissettiren başka yazıların altına yorumlar bırakan bütün dost,arkadaş,ve okurlara teşekkür ediyorum..
Yepyeni tarifler ve yazılarla görüşmek dileğiyle ..
Hatta sabah 1 mart oldu diye düşünüp( hatta karar verip telefonun tarihini filan değiştirdim)Erkam Eymen'i okuluna bırakıp eğitime gittim..Her yer kapı duvar arkadaşımı aradığımda ayın 28 i olduğuna ikna oldum..
Bu günlerde,sabahları bedenin gün ağarmadan uyanıyor ama ruhum hep uyku halinde sanki..Geceleri Erkam Eymen'e kitap okuyup arkasında tilki hikayeleri anlatıyorum..
Tilki okula gitmiş,tilki çamura batmış derken tilki hikayesinde Erkam Eymen'in eklemeleriyle dede ve anneanne oluyor tilkinin ''anneannesi varmış,benim anneannem hem var hem yok demi anne'' diye sorunca ben dağılıyorum tabi..
Yaşı itibariyle hem fakında hem farkında değil..
Anneannem nerde sorusuna cennette diyoruz..Anneannemi özledim telefon açalımda gelsin deyince bir şey diyemiyoruz..Konuyu değiştiriyoruz O da olmayacağını anladığından mıdır bilmem fazla ısrar etmiyor..
Meral turkcell reklamı çıkınca ''annesi olan var olmayan var'' diyor her defasında..''Sinir oluyorum bu reklama da'' diye devam ediyor..
Bende; realist bir yaklaşımla .hayatın gerçeği bu acıyla yaşamayı bileceğiz..Baba temalı reklamlar,sevgili, eş,aile,kardeş temalı reklamlar var varda var yani
Her defasında olan var olmayan var deyip düşünseler ne reklam ,ne film, nede diziler olurdu tv lerde diyorum
''Sende haklısın'' diyor ve susuyor..
Yanına gidip küçük kız çocuğu gibi sımsıkı kucaklıyorum annemin yerini tutamam ama ablan var diyorum...
...
Gündüzleri evde olmayınca, hayatın koşturmasına dalınca daha kolay geçiyor saatler ..ama evde vakit geçmek bilmiyor
5.5 yıldır günde 3 kez konuşmanın etkisi midir bilmem annemin sesi hep kulaklarımda çınlıyor..
Ara ara annemi ararken buluyorum kendimi...
Telefon çalıyor, çalıyor ...Babam; duyulur duyulmaz bir sesle ''efendim'' diyor...
Eskiden olsa şen bir sesle ''buyurun Hasibe Hanım'ın telefonu'' derdi.
Biliyorum, hiç bir şey eskisi gibi olamayacak..Yerken içerken, konuşurken, gülerken düğünlerde, bayramlarda hep bir yanımız eksik kalacak..
Bir daha anne yemekleri anne sofrası diye cümleler kuramayacağız
Bu acıyla yaşamayı da öğreneceğiz
Annem yaşamında öğrettiklerinin yanında ,bu dünyadaki yokluğuyla ada çok şey öğretiyor
Acısıyla birlikte başka bir boyutta kattı dünyamıza... Çok yakınlarını kaybedenler ne demek istediğimi anlayabilir bunu kelimelere dökmek mümkün görünmüyor..
Son 12 yıl içinde büyük kayıplar oldu hayatımızda.. babaannem dedem,anneannem ve dayımı kaybettim
ama o acıyla bu acıyı mukayese etmek mümkün değil...
Önceki yazımı yorumlara kapatmıştım her yorum okuduğumda dayanamayacağımı bildiğim için..
Mail gönderen, benimle iletişime geçen,bana yanımda olduğunu hissettiren başka yazıların altına yorumlar bırakan bütün dost,arkadaş,ve okurlara teşekkür ediyorum..
Yepyeni tarifler ve yazılarla görüşmek dileğiyle ..
